Ειδική συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων για τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η σημερινή Ειδική Συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων, συνέρχεται κάτω από τη σκιά ενός Τρίτου Αττίλα.
Της εισβολής της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου.
Η εισβολή των Τούρκων στις θάλασσές μας, μας υπενθύμισε –αν χρειαζόταν άλλη υπενθύμιση – ότι η εισβολή και κατοχή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ή ανεκτή.
Οι δήθεν «πραγματικότητες», όπως τις προβάλλει η τουρκική προπαγάνδα, δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα τετελεσμένο γεγονός πάνω στο οποίο πρέπει να προσαρμοστεί η οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού.
«Πραγματικότητες» στο έδαφος και στη θάλασσα, που είναι αποτέλεσμα της χρήσης βίας και πολεμικών ενεργειών,
«πραγματικότητες» που είναι το αποτέλεσμα ενός διεθνούς εγκλήματος,
δεν μπορούν να αποτελέσουν το υπόβαθρο της πολιτικής λύσης του Κυπριακού.
Διότι, η πολεμική υπεροπλία και ισχύς, οι άναρθρες κραυγές και απειλές ενός νέο-σουλτάνου, δεν δημιουργούν «δίκαιο».
Το μόνο Δίκαιο που εμείς αναγνωρίζουμε είναι η ανεξαρτησία μας, η εδαφική μας ακεραιότητα, το Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και πάνω απ’ όλα η θέληση του λαού μας για ελευθερία και ευημερία.
Μόνο πάνω σε αυτό το δίκαιο, μπορεί να κτιστεί μία λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού
Και σε αυτό αποβλέπει η σημερινή Ειδική Συνεδρία της Βουλής.
Να διαδηλώσει με τον πιο έγκυρο και κατηγορηματικό τρόπο, ότι δεν γίνονται ανεκτά τα αποτελέσματα της εισβολής.
Ούτε στο έδαφός μας, ούτε στις θάλασσές μας, ούτε στον αέρα.
Δεν γίνονται αποδεκτά ως τετελεσμένα γεγονότα και ως αποδεκτή βάση για πολιτική λύση του Κυπριακού.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θλιβερή η σημερινή επέτειος.
Η τραγική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται εδώ και 45 χρόνια η πατρίδα μας, είναι το απότοκο και το αποτέλεσμα του προδοτικού πραξικοπήματος.
Στην Ιστορία των λαών, υπάρχουν επέτειοι μεγαλείου και δόξας. Αλλά και επέτειοι καταστροφής και συμφοράς.
Οι πρώτες τιμώνται ως κορυφαία ορόσημα.
Οι δεύτερες αποτιμώνται ως εφιαλτικοί σταθμοί.
Εφιαλτικοί και ολέθριοι σταθμοί, με παρατεταμένες συνέπειες οδύνης και αγωνίας, είναι για την Κύπρο η 15η και η 20η Ιουλίου 1974.
Δυο μακάβριες ημερομηνίες, που χαράκωσαν το ιστορικό πρόσωπο του νησιού μας και καθόρισαν τη ζωή και την πορεία του στο μέλλον.
Το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, δεν ήταν τυχαίο συμβάν.
Ήταν παρατεταμένο και συνδυασμένο έγκλημα. Και θύμα του η Κύπρος και ο Κυπριακός Ελληνισμός.
Η ιστορική ευθύνη και οι ενοχές βαρύνουν την χούντα των Αθηνών του 1974, που με περισσή πολιτική βλακεία και πολιτική κρίση νηπίου, οργάνωσαν το έγκλημα του πραξικοπήματος και το εκτέλεσαν, με ντόπιους συνεργάτες, εκούσια και ακούσια θύματά τους, ψευδοπατριώτες και νεκροθάφτες των οραμάτων του λαού μας.
Με ψεύτικα συνθήματα έθαψαν τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού.
Βαρύ το έγκλημα αλλά και βαριές οι συνέπειες του.
Και επειδή ακριβώς είμαστε ρεαλιστές, αναγνωρίζουμε ότι αν θέλουμε να επανενώσουμε την πατρίδα μας και να άρουμε τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, πρέπει να καταβάλουμε βαρύ το τίμημα και να επιδιώξουμε μια πολιτική λύση, μέσω διαπραγματεύσεων, που θα είναι πικρή και οδυνηρή.
Μια λύση που επιβάλλει μια λειτουργική και βιώσιμη Ομοσπονδία, με δυσανάλογα προνόμια και δικαιώματα προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.
Ένας συμβιβασμός που είναι κατανοητός και αποδεκτός.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αποδεχόμαστε δικαιώματα και προνόμια, επεμβατικά και επικυριαρχικά της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει να επιδιώκει να έχει κάτω από τον έλεγχό της το νησί μας, για να το μετατρέψει σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Η συνεχής από μερικούς υπόμνηση των αυτονόητων συνεπειών της κατοχής, ερμηνεύεται και εκλαμβάνεται ως πολιτική και πρόσκληση, ενόψει των κινδύνων που διατρέχουμε, να δεχτούμε μια οποιαδήποτε λύση, για να αποτρέψουμε δήθεν τις συνέπειες της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής.
Ειδικότερα τώρα, με την εισβολή στην ΑΟΖ μας, οι φωνές για την «όποια λύση» γίνονται εντονότερες.
Αυτή, όμως, δεν είναι ρεαλιστική εκτίμηση των δεδομένων.
Είναι έμμεση παρότρυνση να δεχτούμε τα τετελεσμένα της κατοχής, για να αποτρέψουμε, δήθεν, την παγίωσή τους.
Είναι παρότρυνση να προσυπογράψουμε τα σημερινά απαράδεκτα «τετελεσμένα» με τη συγκατάθεσή μας, για να μην επέλθουν χωρίς τη συγκατάθεσή μας, με την πάροδο του χρόνου.
Επιπρόσθετα είναι παρότρυνση προς την Τουρκία να συνεχίσει και να εντείνει τις παραβιάσεις και τον επεκτατισμό της.
Αυτοί που μας λένε να υποχωρήσουμε, αποθρασύνουν την Τουρκία και εμποδίζουν με αυτόν τον τρόπο την επίλυση του κυπριακού.
Κύριε Πρόεδρε,
Είναι αλήθεια, ότι χάθηκε ένας πόλεμος και ότι πρέπει να πληρώσουμε ένα πικρό και βαρύ τίμημα για την εισβολή.
Ήταν, όμως, ένας πόλεμος που δεν τον προκαλέσαμε εμείς και δεν τον χάσαμε εμείς – μας πρόδωσαν. Να μην το ξεχνάμε.
Μπορεί να είμαστε ηττημένοι, αλλά δεν είμαστε εξουθενωμένοι.
Υπάρχει ακόμα και βοά το αίσθημα της αδικίας και ακλόνητο παραμένει το αγωνιστικό φρόνημα του λαού, για να μην υποκύψει, να μην παραδοθεί, να μην γονατίσει, να μην δεχτεί όρους παράδοσης.
Δεν θα δεχθούμε ποτέ το θλιβερό κατάντημα να είμαστε οι τελευταία γενιά του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Είμαστε έτοιμοι για μια πικρή ειρήνη.
Δεν είμαστε, όμως, έτοιμοι να υπογράψουμε την καταδίκη μας.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προσβλέποντας στο καλύτερο αύριο, επιστρέφουμε τώρα στο χθες.
Για να τιμήσουμε ξανά αυτούς που αγωνίστηκαν και αυτούς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία, τη νομιμότητα και την ελευθερία της Κύπρου.
Έχουμε χρέος, σήμερα, σ’ αυτή την Ειδική Συνεδρία της Βουλής, να θυμηθούμε και για μια ακόμα φορά να τιμήσουμε τον Εθνάρχη Μακάριο, τον Άνθρωπο, τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πρόεδρο, που ενσάρκωνε τις ελπίδες του νησιού μας και συμβόλιζε τους πιο ωραίους και αξιοπρεπείς αγώνες της πατρίδας μας.
Έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμα φορά να τιμήσουμε τους γενναίους υπερασπιστές της δημοκρατίας και τους ηρωικούς μαχητές της Κυπριακής ελευθερίας.
Έχουμε χρέος να θυμηθούμε και για μια ακόμα φορά να τιμήσουμε τα θύματα της εγκληματικής παρανομίας και τους νεκρούς του πραξικοπήματος και της εισβολής.
Αυτούς, που με αξιοπρέπεια και εθνική ανάταση, αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, γνωρίζοντες ότι η αντίσταση ήταν μεν μάταιη, αλλά η αξιοπρέπεια και το ήθος της αντίστασης επιβεβλημένα.
Σ’ αυτούς «και περισσότερη τιμή τους πρέπει…».
Πάνω απ’ όλα γι’ αυτούς γίνεται η σημερινή συνεδρία.
Γιατί προς όλους αυτούς, διαρκής θα είναι η ευγνωμοσύνη της πατρίδας και του λαού μας.
Γραφείο Τύπου
15 Ιουλίου 2019
