Εκδήλωση καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους
Αρχές του 1959 υπογράφεται η Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου και ιδρύεται η Κυπριακή Δημοκρατία.
Όμως από την πρώτη στιγμή, η Τουρκία συνεχίζει να προωθεί την πραγματική της επιδίωξη: τον έλεγχο της Κύπρου δια της διχοτόμησης.
Παρά την Συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου, η Τουρκία αποστέλλει κρυφά στους Τουρκοκύπριους οπλισμό.
Το δοτό Σύνταγμα της Ζυρίχης δεν είναι λειτουργικό και οι Τουρκοκύπριοι, εκμεταλλεύονται το γεγονός και οδηγούν το νεοσύστατο κράτος σε παράλυση.
Το 1962 αρνούνται να ψηφίσουν το νόμο για την επιβολή φορολογίας, με αποτέλεσμα η Κυβέρνηση να μην μπορεί νόμιμα να εισπράξει φόρους.
Τον Δεκέμβριο του 1963, με την καθοδήγηση της Άγκυρας, εκδηλώνεται η τουρκική ανταρσία και δημιουργείται μια μικρή, αμιγής τουρκοκυπριακή περιοχή, στην οποία συγκεντρώνονται πολλοί Τουρκοκύπριοι.
Αυτή η περιοχή μετά την τουρκική εισβολή του 1974, επεκτείνεται βίαια σε σχεδόν το 37% του κυπριακού εδάφους.
Σε αυτό το 37% και πάλι με οδηγίες της Τουρκίας εξαναγκάζεται να εγκατασταθεί το σύνολο σχεδόν του τουρκοκυπριακού πληθυσμού.
Στη συνέχεια, ο αριθμός αυτός υπερ-διπλασιάζεται με τους έποικους, που κουβάλησε η Τουρκία από την ενδοχώρα της.
Οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους τίθενται σε εφαρμογή· μένει μόνο η εξεύρεση της αφορμής, για την ανακήρυξή της.
Ήδη, από το Καλοκαίρι του 1983, Τουρκία και τουρκοκυπριακή ηγεσία προετοίμασαν την ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τα κατευθυνόμενα από τον Ντενκτάς ιδρύματα, οργανώσεις και σύνδεσμοι άρχισαν να προβαίνουν σε δυναμικές εκδηλώσεις και να καλούν σε μονομερή ανακήρυξη τουρκο-κυπριακού κράτους.
Τον Μάιο του 1983, η Γενική Συνέλευση των Η.Ε. εξέδωσε Ψήφισμα σχετικά με τα ξένα στρατεύματα στην Κύπρο, που δικαίωνε την ελληνοκυπριακή πλευρά και ζητούσε «την άμεση αποχώρηση των ξένων δυνάμεων κατοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία».
Το ψήφισμα εξόργισε την Τουρκία, ο δε Ντενκτάς φεύγοντας από τη Γενική Συνέλευση, δήλωσε: «Εγώ θα πάω στην Κύπρο, για να ανακηρύξω κράτος».
Ο Γ.Γ. των Η.Ε., Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, στην προσπάθειά του να παρεμποδίσει την ανακήρυξη κράτους, υπέβαλε στις 8 Αυγούστου 1983 προτάσεις, τους γνωστούς «Δείκτες Κουεγιάρ» και ζήτησε από τα 2 μέρη τα σχόλιά τους και απάντηση μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά παρέδωσε γραπτή απάντηση, την οποία ο ντε Κουεγιάρ χαρακτήρισε ως «εποικοδομητική».
Ο Ντενκτάς, αφού άφησε να περάσουν οι προθεσμίες, πηγαίνει στη Νέα Υόρκη και συναντά την 1η Οκτωβρίου τον Γενικό Γραμματέα των Η.Ε., του συμπεριφέρεται σκαιότατα και απορρίπτει τους «Δείκτες».
Φεύγει από την Νέα Υόρκη και στις 15 Νοεμβρίου λαμβάνει επιστολή του Γ.Γ., με την οποία τον καλεί σε συνάντηση με τον Πρόεδρο Κυπριανού – ο οποίος αποδέχτηκε την πρόσκληση.
Αντί απαντήσεως, την ίδια ημέρα, ο Ντενκτάς ανακοινώνει την μονομερή ανακήρυξη της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», προβάλλοντας σαν δικαιολογία της αποσχιστικής ενέργειάς του, ότι …οι Ελληνοκύπριοι δεν δέχτηκαν τους «Δείκτες».
Αυτή είναι η πάγια και προσφιλής τακτική της τουρκικής πολιτικής στην Κύπρο.
Σταθερό στοιχείο, η δολιότητα, η κακοπιστία και η μετάθεση ευθυνών.
Και η Τουρκική θρασύτητα συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τις καθημερινές δηλώσεις των Ερντογάν, Τσαβούσογλου και άλλων τούρκων αξιωματούχων.
Η δολιότητα και κακοπιστία συνεχίζουν να αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της Τουρκικής πολιτικής στη Κύπρο.
Η Τουρκία υπέγραψε τη Συμφωνία της 3ης Βιέννης για την προστασία 20.000 εγκλωβισμένων στην Καρπασία. Σήμερα διαβιούν περί τα 335 άτομα, από τις 20.000, υπό συνθήκες αιχμαλωσίας…
Αντίθετα η Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι στην Καρπασία αριθμούν μερικές χιλιάδες.
Η Τουρκία υπέγραψε τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου που προνοούν μεταξύ άλλων και την επιστροφή της Αμμοχώστου. Η Τουρκία αρνείται καν να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Υπέγραψε τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός. Βλέπουμε τι κάνει σήμερα στην πράσινη γραμμή , στα Στροβίλια και στη Δένεια
Ποτέ δεν σεβάστηκε η Τουρκία τις συμφωνίες που υπέγραψε.
Και όσοι μιλούν για «εξελικτική λύση» του Κυπριακού, όσοι νομίζουν πως θα υπογράψουμε μία συμφωνία και μετά θα τη βελτιώσουμε, εθελοτυφλούν και είναι και ανιστόρητοι.
Όπως απέδειξε η ιστορία, οι συμφωνίες δεν βελτιώνονται – μας μένουν.
Η δυσλειτουργία δεν φτιάχνεται, οδηγεί σε παράλυση.
Φίλες και φίλοι,
Η τουρκική κακοπιστία και την απόλυτη περιφρόνηση της σε συμφωνίες και δεσμεύσεις πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Η τουρκική επεκτατικότητα και επιθετικότητα επίσης πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Η πολιτική της κανονιοφόρου συνεχίζεται στην ΑΟΖ μας, στέλνοντας ξεκάθαρα σε εμάς το μήνυμα πως είτε μας αρέσει είτε όχι, θα διαπραγματευτούμε κάτω από την απειλή της βίας.
Με μία νέα εισβολή στη θάλασσα και με μία επίδειξη ισχύος, η Άγκυρα ξεκαθαρίζει πως ο βασικός της στόχος, ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει αναλλοίωτος.
Είναι επομένως με πραγματική έκπληξη και απορία που βλέπουμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να μεταβαίνει στις 25 του μήνα στο Βερολίνο σε μία τριμερή συνάντηση που κάθε άλλο παρά δημιουργεί προοπτικές και αισιοδοξία.
Αποτελεί σφάλμα τεραστίων διαστάσεων την αποδοχή από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη της σύγκλησης της τριμερούς συνάντησης, υπό συνθήκες εκφοβισμού από την Τουρκία με απειλές σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Τα μηνύματα που στέλλουμε προς την τουρκική πλευρά είναι παντελώς λανθασμένα, καθώς φαίνεται ως:
Στην ουσία διαμηνύει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην Άγκυρα, πως η πολιτική των κανονιοφόρων έχει πετύχει.
Αποθρασύνει και ενθαρρύνει τον Ερντογάν να συνεχίσει τις παραβιάσεις σε έδαφος και θάλασσα.
Αναιρεί τις οποιεσδήποτε ενέργειες στις οποίες έχει προβεί η Κυπριακή Δημοκρατία, που υποτίθεται στοχεύουν στη λήψη μέτρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Τουρκίας.
Αυτή η νέα υποχώρηση γίνεται, ενώ έχουν επιτευχθεί για πρώτη φορά κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για τις παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει περάσει ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, ως αντίποινα για την Τουρκική εισβολή στη Συρία.
Οι πιο πάνω εξελίξεις αποδεικνύουν ότι υπάρχουν τρόποι και δυνάμεις που μπορεί να προκαλέσουν κόστος στην Τουρκία, λόγω της επεκτατικής της πολιτικής και της κακοπιστίας της.
Επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η ορθότητα της πρότασης μας για την εφαρμογή νέας Στρατηγικής στο Κυπριακό.
Αυτές οι εξελίξεις αποτελούν ράπισμα για όλους εκείνους που μοιρολατρικά και με ηττοπάθεια, μας ρωτούσαν «με ποιο τρόπο θα προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία».
Η Τουρκία, παρά την όποια γεωπολιτική της σημασία, παρά την κακοπιστία και τη θρασύτητα της, δεν μπορεί να αφήνεται επ’ άπειρο να δρα ανεξέλεγκτα.
Σήμερα όλη η υφήλιος έχει θέματα με την Τουρκία και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκλιπαρεί να πάει σε διαπραγματεύσεις, σ’ ένα κλίμα εκφοβισμού και επεκτατικότητας.
Ποιος μπορεί να είναι τόσο αφελής, που να πιστεύει πως υπ’ αυτές τις συνθήκες, θα γονατίσουμε την Τουρκία στις διαπραγματεύσεις;
Με μαθηματική ακρίβεια, αυτή η διαδικασία θα οδηγήσει, είτε σε νέο αδιέξοδο, είτε σε μια λύση τουρκικών προδιαγραφών, την οποία πρόκειται να αποδεχτούν οι Ελληνοκύπριοι.
Το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού θα κριθεί από τις επιλογές μας.
Και τι θα πάμε να διαπραγματευθούμε σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, αν ποτέ γίνουν;
Το Πλαίσιο Γκουτέρες;
Τι θα διαπραγματευτούμε;
Την αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στο ομόσπονδο κράτος με τη μια θετική ψήφο για κάθε απόφαση; Σε όλους τους θεσμούς;
Κατά πόσο το επεμβατικό δικαίωμα της Τουρκίας θα είναι μονομερές ή όχι; Σε ένα σύστημα εγγυήσεων που θα συνεχίσει;
Θα δεχτούμε το ότι ο στρατός είναι ένα ζήτημα που αφορά τους τρεις πρωθυπουργούς της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Τουρκίας;
Σαν να μην υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία;
Ή μήπως θα διαπραγματευτούμε τη συνομοσπονδία και τα δυο κράτη;
Η αποτυχημένη πολιτική των τελευταίων χρόνων πρέπει επιτέλους να τερματιστεί. Μας έχει οδηγήσει από το ένα αδιέξοδο στο άλλο, από τη μία παταγώδη αποτυχία στην άλλη.
Κάποιοι μη μπορώντας να διαχειριστούν την αποτυχία της πολιτικής τους, έχουν υποπέσει σε δυο διαμετρικές, αντίθετες και ακραίες προσεγγίσεις.
Δηλαδή,
• Είτε να τα δώσουμε όλα στην Τουρκία, αποδεχόμενοι την όποια λύση,
• Είτε να συμφωνήσουμε τη διχοτόμηση με συνομοσπονδία, ή, λύση δυο κρατών.
Εμείς απορρίπτουμε και τους δυο αυτούς ακραίους δρόμους.
Εμείς επιμένουμε ότι ο στόχος της επίτευξης σωστής λύσης Ομοσπονδίας με το σωστό περιεχόμενο, περνά μέσα από την υπεράσπιση της ενίσχυσης και την συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και αυτός ο στόχος περνά μέσα από τη δημιουργία πολιτικού, διπλωματικού και οικονομικού κόστους στην Τουρκία.
Περνά μέσα από τις διαχρονικές και ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου.
Οποιαδήποτε άλλη πολιτική, η οποία αγνοεί ή αφελώς υποβαθμίζει το αρνητικό και εκβιαστικό περιβάλλον απειλών που διαμορφώνει η Τουρκία αυτή τη στιγμή, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε μια κακή λύση ή σε ένα νέο αδιέξοδο.
Φίλες και φίλοι,
Το Κυπριακό, 60 χρόνια μετά τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, 45 χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή και 36 μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, παραμένει, κατά πρώτο και τελευταίο λόγο, ζήτημα τερματισμού της στρατιωτικής κατοχής.
Το Κυπριακό δεν πρόκειται να λυθεί, με την επαναφορά λύσεων βασισμένων στα διάφορα διχοτομικά σχέδια που κατά καιρούς μας υποβλήθηκαν και τα οποία σχέδια άφηναν την αξιοποίηση της στρατηγικής θέσης της Κύπρου στην Τουρκία.
Ο αγώνας μας παραμένει αγώνας εναντίον της κατοχής και αγώνας για ελευθερία και ανεξαρτησία.
Γραφείο Τύπου
18 Νοεμβρίου 2019
