Σαράντα τέσσερα χρόνια πέρασαν από την ημέρα του διπλού εγκλήματος, του προδοτικού πραξικοπήματος της ελληνικής χούντας και των εδώ παραφυάδων της, και της άνανδρης επιδρομής του βάρβαρου Αττίλα.
Και εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε τον Αττίλα, Αττίλα
Την κατοχή, κατοχή
Την προδοσία, προδοσία,
σε πείσμα του επαίσχυντου γλωσσαρίου και των αναίσχυντων διαστρεβλωτών της ιστορίας.
Σαράντα τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από τις μαύρες εκείνες μέρες του Ιούλη, που αποτέλεσαν την απαρχή της κυπριακής τραγωδίας, με το ένα έγκλημα να φέρνει το άλλο.
Το πραξικόπημα κατά του Εθνάρχη Μακαρίου σχεδιάστηκε και έγινε, ακριβώς για να ανοίξει τις κερκόπορτες και να διευκολύνει τον Αττίλα, που καραδοκούσε δέκα χρόνια.
Δεν είναι η διχόνοια που έφερε την προδοσία, όπως αρέσκονται να λένε κάποιοι, αλλά η προδοσία που έφερε τη διχόνοια.
Από τότε, ο πόνος από τη μεγάλη συμφορά και η αγωνία για το μέλλον, έγιναν καθημερινά βιώματα του Ελληνικού Κυπριακού λαού.
Η απόδοση τιμών σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση των ιδανικών της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, αποτελεί οφειλόμενο χρέος και ελάχιστη ανταπόδοση της προσφοράς τους προς την πατρίδα.
Τιμούμε τη μνήμη τους σε επιτέλεση εθνικού χρέους και απόδοση ευγνωμοσύνης.
Και στρέφουμε προς εκείνους τη σκέψη, για να λάβουμε επιβεβαίωση της πορείας μας και την κατάφαση των εθνικών επιδιώξεών μας.
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Φίλες και φίλοι,
Αποτελεί για μένα τιμή και προνόμιο να εκφωνώ λόγο Μνήμης και Τιμής, για τους πεσόντες ήρωες της κυπριακής τραγωδίας.
Αυτούς που πότισαν με το άλικο αίμα τους, τα ελληνικά χώματα της Κύπρου, χώματα που πέρασαν στην Ιστορία ως χώρος υπέρτατης θυσίας και ανθρώπινης καταξίωσης, χώρος μεγαλείου, δόξας και θρύλου.
Και μου περιποιεί ιδιαίτερη τιμή το γεγονός ότι εκφωνώ αυτό το λόγο στον ακριτικό και πολύπαθο χώρο του Αγίου Κασσιανού.
Στη ιστορία του Ελληνισμού υπάρχουν ήρωες που αποθεώθηκαν με τις νίκες τους και παρέμειναν σύμβολα αγώνα και αυτοθυσίας.
Αυτοί που ποτέ δεν υποχώρησαν, ποτέ δεν λιποτάκτησαν, ποτέ δεν έστρεψαν την πλάτη στην βεβαιότητα του θανάτου.
Σ’ αυτό το είδος της τραγωδίας, ανήκει και ο θρύλος των παλληκαριών της Κύπρου, που βρήκαν στην σκληρότερη κατάφαση του θανάτου, την έξαρση της ζωής, δένοντας κατά τρόπο τρομακτικό, αλλά και θαυμαστό, το θάνατο με την αθανασία.
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Φίλες και φίλοι,
Συμπληρώθηκαν ήδη 44 χρόνια από το μαύρο Ιούλη του 1974.
Με πληγές ανοικτές ακόμα.
Με τον αγώνα αδικαίωτο.
Σαράντα τέσσερα χρόνια από τότε, συνεχίζουμε, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, να καταδικάζουμε ξανά και ξανά τα υποκινημένα και αδιαχώριστα φοβερά εγκλήματα της ελληνικής χούντας και της Τουρκίας, της προδοσίας και της βαρβαρότητας.
Σαράντα τέσσερα χρόνια αναζητούμε μια λύση λειτουργική, για να αντέξει στο χρόνο.
Μια λύση που να διασφαλίζει στον Κυπριακό Ελληνισμό τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, για να είναι βιώσιμη και υποφερτή.
Δεν αναμένουμε πως ο αγώνας μας θα είναι εύκολος. Όμως, δυστυχώς, η στρατηγική διαχείριση του κυπριακού τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται λανθασμένη και ενώ απομακρύνει την προοπτική λύσης, ταυτόχρονα οδηγεί στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.
Είναι με πόνο ψυχής που διαπιστώνουμε, ότι η αποτυχημένη πολιτική των τελευταίων χρόνων, παρά τις απανωτές εκκωφαντικές αποτυχίες, συνεχίζεται η ίδια.
Τώρα μας οδηγούν σε μια ενδιάμεση «στρατηγική συμφωνία». Μια νέα συνθήκη «Ζυρίχης-Λονδίνου».
Δηλαδή, σε μια ενδιάμεση συμφωνία, για τη διευθέτηση του Κυπριακού, η οποία θα τεθεί αμέσως σε εφαρμογή,
αλλά, μόνο στο τέλος αυτής της διαδικασίας και μόνο αν το επιτρέψει η Τουρκία,
οι πολίτες θα κληθούν με το πιστόλι στον κρόταφο,
είτε να την επικυρώσουν, είτε να την απορρίψουν.
Θα βρεθούμε, δηλαδή, ενώπιον ενός τετελεσμένου γεγονότος, ενός πολιτικού και ηθικού εκβιασμού:
Να εγκρίνουμε μια συμφωνία συνολικής διευθέτησης που δεν θα είναι παρά η επεξεργασία αυτής της στρατηγικής ενδιάμεσης συμφωνίας, που δεν εγκρίναμε,
ή,
να την απορρίψουμε αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για το οριστικό αδιέξοδο του Κυπριακού.
Με την στρατηγική συμφωνία θα αρχίσει ένα ταξίδι σε τρικυμισμένο ωκεανό με βάρκα την ελπίδα, όπου η επιστροφή ούτε εφικτή θα είναι ούτε επιτρεπτή.
Γι’ αυτό και προειδοποιούμε: Εάν και εφόσον υπογραφεί στρατηγική ενδιάμεση συμφωνία, τότε η εξέλιξη του Κυπριακού είναι προδιαγεγραμμένη:
Είτε συνομοσπονδία, είτε δύο χωριστά κράτη, είτε κάτι χειρότερο – να καταλήξουμε χωρίς καθόλου κράτος.
Ενόψει αυτής της αποτυχημένης στρατηγικής στο Κυπριακό, αυτό, που τα συνεργαζόμενα κόμματα θέτουμε – και το θέτουμε με εποικοδομητική και δημιουργική πρόθεση και διάθεση – είναι η ανάγκη χάραξης μιας νέας στρατηγικής στο κυπριακό.
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Φίλες και φίλοι,
Με παρακαταθήκη τις θυσίες όσων αγωνίστηκαν για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, έχουμε χρέος έναντι του τόπου και των παιδιών μας, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε.
Το χρωστάμε στους ήρωες και τους νεκρούς που πέρασαν από αυτό το πολύπαθο νησί.
Απόκεινται σήμερα στα ματωμένα χώματα της Κύπρου και μας εποπτεύουν.
Με την επιγραφή στην εντάφια πλάκα τους, μας διαμηνύουν ότι, όπου και να βρίσκονται, πάντα μαζί μας είναι.
Και στέλνουν τα εκκωφαντικά μηνύματά τους.
Ας τα ακούσουμε, ας τα ενστερνιστούμε και ας τα ακολουθήσουμε.
Συνεχίζουμε τον αγώνα για δικαίωση και απελευθέρωση,
μέχρις ότου θα έρθει εκείνη η ευλογημένη μέρα,
Που οι θυσίες των ηρώων μας θα δικαιωθούν,
Που τα οράματα του λαού μας θα υλοποιηθούν,
Που ο ήλιος της ελευθερίας θα κατακλύσει το πολύπαθο νησί μας.
Γραφείο Τύπου
18 Ιουλίου 2018
