Κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί, αναγεννάται η ελπίδα της ανθρωπότητας.
Κάθε φορά που χάνεται ένα παιδί, πεθαίνει ένα κομμάτι της ανθρωπότητας.
Αυτό το υπέρτατο ηθικό αξίωμα δυστυχώς δεν έχει γίνει βίωμα, καθώς το σκηνικό της ζωής, της ευημερίας και της προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών σε όλο τον κόσμο, παραμένει θλιβερό, παρά τη σωρεία συμβάσεων και νομοθεσιών, εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών, που έχουν υιοθετηθεί από τη διεθνή κοινότητα.
Και ενώ οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, είναι διαφορετικοί από τους κινδύνους που απειλούν τα παιδιά των λεγομένων προηγμένων κοινωνιών, η δυστυχής κατάληξη μπορεί να είναι η ίδια: θάνατος, ψυχικός, πνευματικός και βιολογικός.
Στο Δημοκρατικό Κόμμα έχουμε ξεφύγει από τα ευχολόγια εδώ και καιρό και έχοντας μελετήσει την κυπριακή πραγματικότητα, έχουμε διαμορφώσει και έχουμε καταθέσει αριθμό προτάσεων, όπως:
Θεωρούμε ότι ο χώρος της παιδείας, πρέπει να αποτελέσει πεδίο ιδιαίτερης ενασχόλησης, καθώς είναι προφανές πλέον ότι η παιδεία μας βρίσκεται σε κρίση. Ίσως την σοβαρότερη κρίση που έχει ποτέ αντιμετωπίσει και η οποία έχει εδώ και χρόνια αρχίσει, με τα τραγικά της αποτελέσματα να αποκαλύπτονται πλέον καθημερινώς.
Και αν το Υπουργείο Παιδείας δεν κατανοήσει την πραγματική κατάσταση, ενδεχομένως να συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα του εκφοβισμού, των ναρκωτικών και του αλκοόλ.
Γραφείο Τύπου
31 Μαΐου 2019